بازار مسکن و قیمت‌های سربه فلک کشیده‌ی کذایی
سرویس اقتصادی باریش؛ این روزها سخن گفتن از موج گرانی در کشور یکی از تکراری‌ترین مکررات است که بیانش نه گره‌ای را باز می‌کند و نه تاثیری بر آنانکه در اریکه قدرت نشسته‌اند و نظاره می‌کنند، دارد. هر آنچکه در بازار باشد و نیاز به خرید و فروش داشته باشد با افزایش قیمت نجومی روبه‌رو شده است. قیمت‌هایی که بخش اعظمی از آن‌ها اگر مدیریت می‌شد و یا حداقل نظارتی وجود داشت تا به این اندازه سربه فلک نمی‌برد.
البته موضوع نظارت هم خود حکایتی غم‌بار در کشور ما دارد که هرگز نتوانسته است به طور شایسته جریان یابد و حتی گاه نیز نظارت‌های اشتباه و قیمت‌گذاری‌های مسئولین مربوطه اوضاع را آشفته‌تر کرده است. بازار مسکن نیز از این قاعده مستثنی نیست و همواره قیمت‌ها در این بازار با کش و قوس‌های فراوان همراه بوده و تلاطم این آشفته بازار مسکن، کام بسیاری از جوانان را تلخ کرده است. قیمت‌هایی که اگر بیشتر دقت شود کذایی است و حبابی بیش نمی‌باشد ولی خب وقتی صاحب نداشته باشد، انتظار شرایط بهتری را نمی‌توان داشت.
این روزها اگر سری به بنگاه‌های معاملاتی مسکن زده باشید و در قامت خریدار مسکن و یا حتی خواهان استجاره ملکی ظاهر شده باشید، بی‌تردید از اوضاع بازار مسکن در ارومیه خبر دار شده‌اید. مردمی که خود به یکدیگر رحم نمی‌کنند و باشنیدن یک شایعه مبنی بر افزایش تحریم‌ها خود قیمت‌ها را بالا می‌برند تا خدایی نکرده در این ماراتن زمین‌زدن هم‌وطن خود از یکدیگر جا نمانند و خوب طبیعی است چون نظارت و مدیریتی نیز وجود ندارد. این تصمیم‌های خود ساخته و پرداخته همانند یک تندباد هر روز با سرعتی بیشتر از دیروز پیش می‌رود. و این روزها باید گفت وای به حال آنانکه در وضعیت اقتصادی دشوار، مستاجر هستند و ملکی برای خود ندارند تا قیمت نجومی برایش تعیین کنند.
خانواده‌هایی که عمدتا از قشر کارگری هستند و با درآمدهای پایین و حتی گاه فصلی توان پرداخت اجاره‌های از پیش تعیین شده غیرمنصفانه را ندارند، صاحب‌خانه و خبر تخلیه خانه چون کابوسی روح پدر خانواده را هر روز و هر شب با خود درگیر می‌کند. معادله خطرناکی که برایش نه راهی پس دارد و نه راه پیش!
در این میان تنها راهی که شاید باقی است، انصاف و رحم به یکدیگر است. وقتی بالادستی‌ها به فکرمان نیستند، وقتی کسی گره از کارمان نمی‌گشاید، بهتر است حداقل خودمان به همدگیر رحم کنیم و اندکی با انصاف رفتار کنیم.
آیتاللّه سید عبدالحسین دستغیب نوشته است: رحمت خدا به کسی داده می‌شود که از رحمت حق در وجودش ظهوری باشد، اگر رحمتی در خودت بود سزاوار رحمت پروردگار می‌شوی; آن وقت بگو «یا رب ارحم» خدایا! رحمم کن. اما اگر خدای نکرده رحم نداری، نه به زن و بچه، نه به مشتری، نه به یتیم و زیر دستت رحم نمی کنی . هر طور هستی خدا نیز همین طور با تو معامله می‌کند . تا کرم در تو نباشد، توقع کرم از خدا غلط است. کرم خوب است یا بد؟ اگر بد است چرا می خواهی، اگر خوب است چرا نداری؟
منبع: معارفی از قرآن، آیت الله دستغیب، ص 50و51
نظر دهید