دست طمع چو پیش کسان میکنی دراز/ پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش
تکدی گری یا همان گدایی کردن در فردی ایجاد می شود که انگیزه گدایی و طلب یاری کردن را به کار کردن ترجیح می دهد و به دنبال درآمد زیاد و زودبازده با تلاش کم است.
به گزارش سرویس اجتماعی باریش ،در روزگاری که از کوچک و بزرگ تا پیر و جوان گرفته همه درگیر فضاهای مجازی شده اند و کارهای زیادی را با تکنولوژی های پیشرفته انجام می دهند به طوریکه در این بازه زمانی اکثر مردم کارهای مهم خود را با اینترنت انجام داده و دیگر نیازی به کارهای سنگین و طاقت فرسا نیست، اما وقتی با خودروهای خود بر سر چهار راه هایی که چراغ قرمز دارند ایستاده ایم و منتظر سبز شدن چراغ راهنمایی می باشیم، کودکان و نوجوانان و زنانی میبینیم که کودکان خردسالی به دوش گرفته و از مردم طلب پول و کمک میکنند.
در آن یک یا چند دقیقه با خود تامل میکنیم که چرا باید هنوز هم در این دوران اینگونه افراد در خیابان های شهر دیده شوند و چهره ی شهر زیبایمان را اینگونه با اعمال ناپسند و کریه زشت کنند. مگر کسی نیست تا به این افراد بی سامان رسیدگی کند؟
مگر ما در کشورمان فرد فعال صنعتی یا کاری نمی خواهیم ، افراد سالم باید اینگونه برای اخذ پول به مردم دست دراز کنند ؟
این حس نابجا از کجا ایجاد می شود؟
تکدی گری یا همان گدایی کردن در فردی ایجاد می شود که انگیزه گدایی و طلب یاری کردن را به کار کردن ترجیح می دهد و به دنبال درآمد زیاد و زودبازده با تلاش کم است.
بخشی از این انگیزه از مشکلات مالی و اقتصادی و نبود شغل مناسب برای افراد جامعه سرریز می شود و بخشی دیگر به خود فرد متکدی برمیگردد که شاید دچار مشکلات فردی و عقلانی و شاید روانی باشد.
اینگونه افراد عادت کرده اند که به جای کوشش و تلاش از پول دیگران زندگی و روزگار خود را بچرخانند به همین دلیل از اکثر مردم انتظار کمک دارند و کسی آن ها را به دلیل وضع بد مالیشان (به ظاهر) سرزنش نمی کنند.
در برخی کلان شهر ها به دلیل فرهنگ سازی شهرداری و همبستگی مردم با یکدیگر تکدی گری دیگر در آن شهر جایی ندارد. در شهری مانند تبریز این کار انجام شده و نتیجه آن کاملا مثبت بوده.
اما در شهرهایی مانند تهران و مشهد متکدیان درآمد خوبی دارند و هر روز در مکان های ثابت یا مختلف به این امر ناپسند مشغول هستند.
امید است تا در آینده ای نزدیک و حتی در همین روزها در شهر زیبایمان ارومیه، دیگر شاهد این صحنه های زشت نباشیم و به دستور شهرداری شهرمان و همبستگی مردم با کمک نکردن به آنان این مساله را به نتیجه برسانیم تا دیگر در هیچ کجای شهر این افراد را ندیده و آنان با ساماندهی به شغل های دیگری روی بیاورند.
انتهای پیام/
نظر دهید