شعر شهریار، کلامی از جنس ارزش‌های اخلاقی
سرویس فرهنگی باریش نیوز، سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر پارسی‌گوی آذری زبان، در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در روستای خشکناب در بخش قره‌چمن آذربایجان متولد شد.
او تحصیلات خود را در مدرسه‌ی متحده و فیوضات و متوسطه‌ی تبریز و دارالفنون تهران گذراند و وارد دانشکده‌ی طب شد.
عشق آتشین و ناکام او که به ترک تحصیل وی از رشته‌ی پزشکی در سال آخر منجر شد، مسیر زندگی او را عوض کرد و تحولات درونی او را به اوج معنوی ویژه‌ای کشانید و به اشعارش شور و حالی دیگر بخشید.
يكي از بزرگ ترين خدمات شهريار، ايجاد تحول در عرصه غزلِ فارسي است. جريان پويايي كه امروزه با عنوان «غزل نو» به موازات شعر نو به حيات خود ادامه میدهد، در واقع با غزل هاي نوآيينِ استاد آغاز شده و از همين روی، شهريار را میتوان پس از دوره بازگشت و دوره مشروطيت احياگر غزل فارسی و نيز پدرغزل نو دانست.
رويكرد ويژه شهريار به غزل، باعث شد غزل بارديگر به عنوان پوياترين گونه شعر فارسی جايگاه خود را در اذهان و انظار باز يابد.
این شاعر شهیر آذربایجانی سرانجام پس از هشتاد و سه سال زندگی شاعرانهٔ پربار در ۲۷ شهریور ماه ۱۳۶۷ هجری شمسی درگذشت و بنا به وصیت خود در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
نظر دهید