انتظار میزها برای حضور جوانان کی به پایان می‌رسد؟
به گزارش سرویس اجتماعی باریش، سال‌ها پیش جوانان کشور برای دفاع از وطن عازم جبهه‌های جنگ شدند و در این راه از جان و مال خود دریغ نکردند که در نهایت با ایثار و از خودگذشتگی، از این امتحان الهی سربلند بیرون آمدند، اما چندین سال است که در کشور به قشر جوان بها داده نمی‌شود، همان‌هایی که روزی سکان‌دار این کشتی دریای پرتلاطم خواهند بود، در واقع ناخداهایی که حتی یک بار هم بر روی عرشه کشتی قدم بر نداشته‌اند.
مگر نه اینکه از جوانان، همان‌هایی که هم علم و هم تخصص کافی دارند، می‌بایست در راه آبادانی کشور استفاده کرد و در این راه نباید واهمه‌ای به دل راه داد، پس دلیل این همه بی‌اعتمادی به جوانان چیست؟
بیشترین قشر بیکاران استان را جوانان تشکیل می‌دهند، زیرا در دوره‌ای از مدیریت کشور، بازنشستگان کشوری با استفاده از تبصره و ماده واحده‌هایی عمر کاری خود را تمدید کردند که خود این امر اولین لطمه را به نخبگان کشور زد و بسیاری از جوانان تحصیل کرده را راهی کشورهای دوردست کرد به طوری که هم‌اکنون بیش از صدها پزشک ایرانی در آلمان و چندین نخبه هم وطنی در سایر کشورها به سر می‌برند.
بیکاری، مشکلات و فشارهای اقتصادی سبب پایین آمدن امید به زندگی در نسل جوان کشور شده به طوری که در نیم نگاهی به اخبار، تیترهای خودکشی بیش از سایر عناوین خبری خود نمایی می‌کنند.
حال که قانون منع به کارگیری بازنشستگان مطرح و تصویب شده است سوسوی امیدی برای جوانان روشن شده است که با اصلاحیه‌هایی که دم به دم به این مصوبه می‌خورد و طی آن نهاد و دستگاهی را از این طرح خارج می‌کند، این کورسوی امید را به خاموشی می‌خواند.
هر چند، قانون منع به کارگیری بازنشستگان همچون قانون پایستگی انرژی است که از شخص بازنشسته شده به شخص درحال بازنشستگی منتقل شده و هیچگاه به نسل جوان نمی‌رسد.
المیرا نوری
نظر دهید