افزایش تعدیل نیرو به جای اشتغالزایی در آذربایجان‌غربی
در حال حاضر تأثیر شیوع کروناویروس در سراسرکشور قابل مشاهده است و کسب‌وکارهای کوچک و بزرگ به صورت موقت یا دائمی در حال بسته شدن هستند. طی بحران‌های اقتصادی، معمولاً اولین کاری که شرکت‌ها برای کاهش مخارج و هزینه‌ها انجام می‌دهند، تعدیل نیرو است که آذربایجان عربی نیز از این قاعده مستثنی نمانده است.
سرویس اقتصادی باریش نیوز، هر سال یاس و ناامیدی جوانان نسبت به آینده افزایش می یابد. پبیراه نیست اگر بگوییم آینده در نگاه آنها روز به روز کمرنگ و کمرنگ تر می شود.
این روزها بسیاری از جوانان قرار است با حقوقی 2میلیون تومانی به جنگ گرانی بروند. اما جوانانی که این 2میلیون تومان را هم ندارند چه باید بکنند؟ این روزها، بسیاری از مسئولان از یک سو نسبت به کاهش رشد جمعیت و ازدواج و افزایش طلاق را ابراز نگرانی می کنند، از سوی دیگر جهت بهبود و ارتقا شرایط بهتر و اشتغال جوانان حرکتی جدی صورت نگرفته است. حتی قانون منع بکارگیری بازنشستگان” نیز نتوانست کارنامه درخشانی در زمینه حمایت از جوانان و رفع بیکاری آنها تاثیر به سزایی داشته باشد. چرا که بازنشستگان محکم سر جای خود نشسته اند و جوانان در حسرت اشتغال و رهایی از بیکاری مانده اند.
متاسفانه سال ۹۹، سالی است که با تعدیل نیرو در بسیاری از کارگاه‌ها و شرکت‌های استان آذربایجان غربی آغاز شد البته این تعدیل ها از اسفندماه سال گذشته کلید خورده است به‌طوریکه با شروع شیوع کرونا کارفرمایان به بهانه‌های مختلف از جمله فاصله‌گذاری و نبود درآمد اقدام به تعدیل بخشی از نیروهای خود کردند.
در این بین حقوق بسیاری از کارگران و کارمندان زیر پا رفته و تنها ثبت نام در سامانه بیمه بیکاری دلخوشی این روزهای این قشر بوده البته برخورداری از بیمه بیکاری نیز زمان زیادی می برد و عملاً این خانوارها درآمدی نداشته و به شدت در مضیغه هستند. البته ناگفته نماند ممکن است همه از نعمت بیمه برخوردار نباشند که دل به دریافت بیمه بیکاری ببندند!
نگرانی از بابت ویروس کرونا از یک سو و از سوی دیگر نگرانی درباره کسب نان و روزی حلال و بازگشت به کار، بسیاری از کارمندان و کارگران تعدیل شده را دچار افسردگی کرده است. این روزها سوالی که نیروهای تعدیلی شرکت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی از مسئولان و کارفرمایان خود دارند این است که تا چه زمانی این شرایط ادامه خواهد داشت و آیا امید بازگشت به کار را داشته باشند؟
این روزها استفاده از اهرم تعدیل نیرو در بازار کار ازسوی صاحبان مشاغل بخصوص به بهانه کرونا، سیاستِ بسیاری از کارفرمایان در برخورد با مشکلات و انتقادات کارگران و فرار از بحران اقتصادی است. به عبارتی؛ بسیاری از کارگران از نداشتن امنیت شغلی در محیط کار بیشتر از بیکاری وحشت دارند. به گفته بسیاری از کار‌شناسان اقتصادی اگرچه بیکاری مشکل است اما نداشتن امنیت شغلی مشکلی حاد‌تر است .
کار کردن آزمایشی کارگران به مدت کوتاه، بدون بیمه و قرارداد موقت یا رسمی، امنیت اشتغال را کمرنگ می‌کند. کارگری که به امید یافتن شغل با هزار امید و آرزو، تمام همت و تلاش خود را برای جلب نظر کارفرما به خرج می‌دهد، ممکن است با اولین تقاضا برای بستن قرارداد یا بیمه شدن خود از کار بیکار شود چراکه کارفرما یقین دارد می‌تواند نیروی جدیدی جذب کند که تنها درخواست‌اش دریافت حداقل حقوق مصوب است.
این روزها بسیاری از جوانان قرار است با حقوقی 2میلیون تومانی به جنگ گرانی بروند. اما جوانانی که این 2میلیون تومان را هم ندارند چه باید بکنند؟ این روزها، بسیاری از مسئولان از یک سو نسبت به کاهش رشد جمعیت و ازدواج و افزایش طلاق را ابراز نگرانی می کنند، از سوی دیگر جهت بهبود و ارتقا شرایط بهتر و اشتغال جوانان حرکتی جدی صورت نگرفته است. حتی قانون منع بکارگیری بازنشستگان” نیز نتوانست کارنامه درخشانی در زمینه حمایت از جوانان و رفع بیکاری آنها تاثیر به سزایی داشته باشد. چرا که بازنشستگان محکم سر جای خود نشسته اند و جوانان در حسرت اشتغال و رهایی از بیکاری مانده اند.
متاسفانه سال ۹۹، سالی است که با تعدیل نیرو در بسیاری از کارگاه‌ها و شرکت‌های استان آذربایجان غربی آغاز شد البته این تعدیل ها از اسفندماه سال گذشته کلید خورده است به‌طوریکه با شروع شیوع کرونا کارفرمایان به بهانه‌های مختلف از جمله فاصله‌گذاری و نبود درآمد اقدام به تعدیل بخشی از نیروهای خود کردند.
در این بین حقوق بسیاری از کارگران و کارمندان زیر پا رفته و تنها ثبت نام در سامانه بیمه بیکاری دلخوشی این روزهای این قشر بوده البته برخورداری از بیمه بیکاری نیز زمان زیادی می برد و عملاً این خانوارها درآمدی نداشته و به شدت در مضیغه هستند. البته ناگفته نماند ممکن است همه از نعمت بیمه برخوردار نباشند که دل به دریافت بیمه بیکاری ببندند!
نگرانی از بابت ویروس کرونا از یک سو و از سوی دیگر نگرانی درباره کسب نان و روزی حلال و بازگشت به کار، بسیاری از کارمندان و کارگران تعدیل شده را دچار افسردگی کرده است. این روزها سوالی که نیروهای تعدیلی شرکت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی از مسئولان و کارفرمایان خود دارند این است که تا چه زمانی این شرایط ادامه خواهد داشت و آیا امید بازگشت به کار را داشته باشند؟
این روزها استفاده از اهرم تعدیل نیرو در بازار کار ازسوی صاحبان مشاغل بخصوص به بهانه کرونا، سیاستِ بسیاری از کارفرمایان در برخورد با مشکلات و انتقادات کارگران و فرار از بحران اقتصادی است. به عبارتی؛ بسیاری از کارگران از نداشتن امنیت شغلی در محیط کار بیشتر از بیکاری وحشت دارند. به گفته بسیاری از کار‌شناسان اقتصادی اگرچه بیکاری مشکل است اما نداشتن امنیت شغلی مشکلی حاد‌تر است .
کار کردن آزمایشی کارگران به مدت کوتاه، بدون بیمه و قرارداد موقت یا رسمی، امنیت اشتغال را کمرنگ می‌کند. کارگری که به امید یافتن شغل با هزار امید و آرزو، تمام همت و تلاش خود را برای جلب نظر کارفرما به خرج می‌دهد، ممکن است با اولین تقاضا برای بستن قرارداد یا بیمه شدن خود از کار بیکار شود چراکه کارفرما یقین دارد می‌تواند نیروی جدیدی جذب کند که تنها درخواست‌اش دریافت حداقل حقوق مصوب است.
نظر دهید