مهم ترین درسی که کرونا به بشر آموخت
سرویس اجتماعی باریش نیوز، سختی ها و مشکلات درس ها و تجربه های ارزشمندی به همراه دارند و مهم ترین درسی را که می توان از سختی ها ها آموخت؛ درس ایثار و گذشت و فداکاری است.
تمامی انسان ها سرنوشت مشترکی دارند و زندگی آنها با توجه به توسعه ارتباطات بین‌المللی به همدیگر گره خورده است، لذا وقتی انسان قدرتمند خواهد شد که من خود را فراموش کند و به مای انسانی برسد. دیگری را از خود بداند حیات خود را به سلامت دیگری وابسته؛ دردهای مشترکی هستند که مداوای آنها نیازمند تلاش همه انسانهاست.
ما فهمیدیم که برخلاف تصور رایج، پیشرفت های کنونی، تنها تامین کننده امنیت نیست. تهدید فقط آنچه می پنداریم نیست، بلکه، آنچه امنیت جمعی انسان ها را تهدید می کند، می تواند چیزهای دیگری باشد؛ همچون ویروس کرونا و آلودگی های زیست محیطی و … باشد، لذا انسان امروز باید به جای اندیشیدن به سلطه و قدرت غلبه، بایستی به فکر خود انسانی و موجودیت نسل بشر باشد و با درک این مهم که با همه انسان‌های دیگر سرنوشت مشترک دارد، به امنیت و آبادانی همه انسان ها فکر کند.
ویروس کرونا،با صراحت به ما می گوید که کل بشریت باید مسیر تازه ای را جستجو کند و طرحی تازه رال ابداع نماید و در این میان باید از فرصت بحران ویروس کرونا بهره گرفت و کلیه اشکال همبستگی های سنتی را که در نتیجه جهانی شدن از بین رفته اند از نو احیاء کرد.
کرونا مانند طاعون به بشر کنونی آموخت که انسان ها همه در این جهان هستی اعضای یک پیکر هستند؛ چه با کرونا، چه بدون کرونا.پس از کرونا نیز باید همان کاری را انجام دهیم که در زمان کرونا انجام می دادیم.
بیماری ها، سختی ها و مشکلات همواره جزیی جدایی ناپذیر از زندگی بشریت بوده و هستند و هیچگاه نمی توان زندگی انسان ها را از سختی ها و بیماری ها مبرا دانست.
در کنار همه موارد ذکر شده، تجمل‌گرایی و برگزاری مراسم‌های تشریفاتی که در برخی خانواده‌ها به عنوان یکی از مهمترین موانع ازدواج و تشکیل خانواده محسوب می‌شد؛ با شیوع کرونا ویروس شاید یک فرصت به منظور تغییر سبک زندگی و تشکیل خانواده (به دور از تجمل‌گرایی) باشد.
کاهش رفت و آمدها، کاهش استفاده از سوخت های فسیلی و کم شدن سفرها در طول مدت شیوع کرونا فرصتی به طبیعت داد تا نفسی تازه کند. این هم شاید یکی از مواهب همه گیری کرونا محسوب شود.
در پایان اینکه مهم ترین درسی که قرنطینه به ما یادآور شد که می‌توان سبک و روش بسیاری از رفتار‌ها را تغییر داد، و زندگی بدون دیگران زیبایی خود را از دست می‌دهد، لذا داشتن امکانات شخصی و نیازهای اولیه همچون خوراک و پوشاک، به تنهایی نمی‌تواند احساس خوشبختی ما را به وجود بیاورد، بنابراین فهمیدیم که به همه رهگذران خیابان ها در همه جای جهان به دیده احترام و محبت آمیز نگاه کنیم و خود را با دیگران معنا کنیم.
نظر دهید