نفس مستاجران آذربایجان غربی بریده شد / گرانی عرصه را بر مستاجران تنگ کرده است
سرویس اجتماعی باریش نیوز، فهرست بلند بالای گرانی در آذربایجان غربی از یک طرف و گرانی سرسام آور مسکن و اجاره خانه از طرف دیگر! ممکن است گفته شود اگر فعلا برخورداری از خودروی شخصی جزو آرزوهای بعضی از مردم شود لطمه چندانی به زندگی آنها نمی خورد یا به خاطر بی مسئولیتی و بی تدبیری برخی مسئولان ببینیم که گوشت و لبنیات و برنج داخلی و ... از سفره عده ای از خانوارها پر می کشد و همچنان مردم با سیلی صورت خود را سرخ می کنند و دندان به جگر می فشارند! اما برای تامین ابتدایی ترین و ضروری ترین نیاز هر انسانی که برخورداری از مسکن و «سرپناه» است به که و کجا شکایت ببرند؟
آیا مسئولان و ارگان های مربوطه تا به حال ، کاری اساسی برای تامین این ابتدایی ترین نیاز مردم انجام داده اند؟ مگر مشکل تامین مسکن و گرانی کمرشکن اجاره بها، مشکل این سال ها و دهه هاست که تاکنون فکر و چاره ای اساسی و موثر برای حل آن اندیشیده نشده است؟
مجلس و مجلسیان چطور، آیا ایشان احتمال این بیداد گرانی خصوصا برای مسکن و اجاره بها را نمی دادند آیا یکی از اصلی ترین وظایف نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی در کنار «قانون گذاری» و نظارت بر حسن اجرای قوانین، تلاش در خور و در حد اختیارات و وظایف برای حفظ ارزش پول ملی و ایجاد بستر مناسب قانونی برای رفاه و برخورداری مردم از حقوق اساسی و معیشت مناسب و داشتن سرپناه نیست؟ آیا مجلس به این وظیفه مهم و اساسی خود آن چنان که باید عمل کرده است و پاسخی مناسب برای مردم دارد؟!
نهادهای نظارتی و سازمان تعزیرات چطور؟ آیا ایشان کاری بایسته برای جلوگیری از دلال بازی در بازارهای مختلف از جمله بازار مسکن و تلاش موثر برای مهار گرانی های فزاینده در این زمینه انجام داده اند؟
آیا این گرانی سرسام آور و کمرشکن همچنان ادامه خواهد داشت؟ آیا این مشکل بزرگ به حاشیه نشینی بیشتر در شهرهای مختلف استان و افزودن بر مشکلات این مناطق دامن نمی زند؟ آیا بحران پیدا کردن سرپناه آن هم از نوع «اجاره ای» به کلافگی و نارضایتی مردم و خصوصا اقشار متوسط و ضعیف جامعه منجر نمی شود؟ آیا گوشی برای شنیدن این ناله ها و همتی مردانه و جهادی برای حل مشکل مسکن و معیشت مردم در همه مسئولان وجود دارد؟
حتی در چند وقت اخیر به خاطر همین گرانی مسکن در مراکز عمده شهری شاهد پدیده ای هستیم که می توان آن را مهاجرت اجباری به حاشیه های شهرها نامید.
مردمی که ناتوان از تامین هزینه های مربوط به مسکن در مراکز شهری بزرگ هستند به ناچار تن به مهاجرت اجباری به حاشیه های این مراکز شهری می دهند. این رشد مهاجرت به حاشیه شهر ها خود دلیل شده برای رشد حاشیه نشینی که با توجه به تمامی مشکلات حاشیه نشینی از جمله نبود امکانات زندگی شهری روزمره، نبود رفاه اجتماعی، نبود امنیت، سیستم ضعیف حمل و نقل، دوری از مراکز آموزشی و بهداشتی، نبود شبکه فاضلاب و... مشکلاتی از این دست در آینده ای نه چندان دور به طور قطع خود این مسئله حاشیه نشینی بحران های تازه ای را به وجود خواهد آورد.
از طرف دیگر متاسفانه مسوولان امر مسکن که اصلی ترین مسوولان در این زمینه هستند به جای آن که ریشه های واقعی این معضل بزرگ را دریابند و با ارائه یک برنامه ریزی درست و مدون و بسترسازی لازم به منظور حل این معضل بیشتر ترجیح می دهند با فرافکنی و توجیهات نه چندان قابل قبول از کنار این مشکل بزرگ به راحتی بگذرند و به هیچ عنوان تلاش جدی برای حل آن نکنند. به نظر می رسد که اگر بخواهیم واقعا مشکل مسکن را حل کنیم تنها با اعلام این که مافیا و دست های پنهان عامل اصلی گرانی و کمبود مسکن هستند، نمی توانیم پاسخگو باشیم. به جای این که این معضل را به گردن این و آن بندازیم می بایست به فکر راه چاره ای جدی، ریشه ای و بلند مدت باشیم که هم نیاز به عزم جدی و همگانی دارد هم نیاز به یک مدیریت و برنامه ریزی بلند مدت و مدون تا بتوان به اصلاح و تغییرات ساختاری و بنیادین هم مسکن به اندازه کافی و به تعداد افراد جامعه داشته باشیم و هم هزینه های مربوط به تامین مسکن را کاهش دهیم.
نظر دهید