چاپلوسی درد مزمن جامعه امروزی!
سرویس فرهنگی باریش نیوز؛ دروغگویی، تملق و چاپلوسی یکی از ویژگی‌هایی است که افراد گاهی برای حفظ موقعیت‌هایی که دارند متوسل به آن می شوند و با توسل جویی به این مهمات عزت نفس و شوکت خود را پایین می‌آورند چرا که در ضمیر ناخودآگاه خود چنین فکر می‌کنند که اگر دروغ نگویم و یا تملق نکنم بازهم در این جایگاه خواهم بود یا خیر.
متاسفانه با این وضعیت در حین اینکه عزت نفس خودمان را پایین میآوریم بلکه از اشخاصی که گاها کارفرمایانمان و یا گاها مدیران مسئولمان در ادارات و ارگان‌ها بتی می‌سازیم که نکند اخراجمان کنند تا در این وضعیت بحرانی اقتصاد تنها راه سیر کردن اهل و عیال خود را از دست دهیم.
البته دروغگویی و تملق را به طور آشکاری در مراودات روزانه ای که با همتایان خود داریم بروز نمی دهیم بلکه این مهمات را در لفافه طوری که کسی متوجه آن ها نشود بیان می کنیم و در زمان احساس خطر به طرز معکوس وارد ادبیات کاریمان می کنیم.
البته خصلت ایرانی و ایرانی بودن همین در لفافه سخن گفتن، اظهار نظرهای زیرکانه ای است که در حق یکدیگر انجام می‌دهیم و فارغ از این هستیم که این کارهایمان یعنی دورویی و اگر روزی برملا شود آبروی خودمان را هم برده‌ایم، این لفافه سخن گفتنمان شاید برای این است که بتوانیم امتیازاتی بدست بیاوریم که برای ما مهم هستند.
امروزه متاسفانه همه با هم به راحتی دروغ را کلید هر بدی است را می گوییم و به روی هم نمی آوریم که ای بابا حرف هایی که اکنون به زبان می آوریم با چند دقیقه قبلترمان تفاوت های فاحشی دارد البته خودمان را گول نزنیم که به خوبی می دانیم دروغ است اما برای حفظ موقعیتمان متوسل هر کاری چون دروغ می شویم.
در واقع این دروغ گویی، تملق و چاپلوسی به طوری به لایه های زندگی نفوذ کرده است که قسم خوردن ، تعریف و تمجید از مسئولان به میراثی گرانبها در جامعهای به اصطلاح اسلامی که این صفات را از رذایل اخلاقی می داند، تبدیل شده است که رفته رفته به عنوان الگویی نامناسب به جان ما هم نفوذ می کند.
با نگاهی به جامعه قدیم کشور که ارباب رعیتی و سلطنتی اداره می شد و زیردستان برای این که از نان و نوایی نیفتند مجبور بودند با دروغگویی و تملق گفتن خود را در چشم بزرگان عزیز می‌کردند باعث شده که بعد از گذشت سالیان سال، این تعریف و تمجیدهای دروغین به عنوان میراث عظیم فرهنگی در میان افراد به یادگار بماند تا به عنوان الگویی نامناسب در شرایط بحرانی از آن استفاده کنند.
با کمی بررسی و تحقیق به این نتیجه می‌رسیم که ماهیت ارتباطی افراد با یکدیگر شکل و چارچوب خاصی دارد که در مواجه شدن با مسائل یا مستقیم و یا وارونه عمل می کنند مثلا کسی از کسی دلخور است و میخواهد سر به تنش نباشد در مواجهه با آن شخص چنان رفتار می کند که دقایقی قبل از او نمی کرد.
سخنی که می خواهیم بگوییم این است تملق و چاپلوسی برای اینکه کاری یا امری را از دست ندهید خوب نیست بیایید همواره راستش را بگوییم و در قبال کارهایی که انجام می دهیم صادقانه پاسخگو باشیم تا بتوانیم بهره بیشتری از تعاملات و مراودات اجتماعی ببریم بیخود نیست که بزرگانمان همیشه می گویند پای تمامی عملکردهایتان صادقانه بایستید چرا که همه از دروغ و چاپلوسی بدشان می‌آید.
بیایید برای حفظ عزت نفسمان هم که شده از تملق و چاپلوسی در برابر افرادی که منافعمان در دستشان است دوری کنیم. باور کنیم که مسئولان خودشان از واقعیت های دروغین متنفرند پس خود را بیشتر از این حقیر نکنیم.
یادداشت از: صدف سلطان‌زاده
نظر دهید