نشانه‌های اوتیسم را جدی بگیرید
به گزارش سرویس اجتماعی باریش نیوز، به‌علت طیف وسیع علایم اوتیسم به این بیماری اختلال طیف اوتیسم (ASD) گفته می‌شود. این گستره طیف وسیعی از علایم، مهارت‌ها و سطوحی از نقایص را در بر می‌گیرد.
شدت ASD می‌تواند از نقصی که موجب بروز محدودیت‌های جزئی در زندگی طبیعی می‌شود تا ناتوانی‌های ویرانگری که نیاز به مراقبت‌های اساسی دارند، متغیر باشد.
کودکان مبتلا به اوتیسم دارای مشکلاتی در زمینه‌ی ارتباط برقرار کردن هستند. آن‌ها در زمینه‌ی درک افکار و احساس دیگران مشکل دارند و نمی‌توانند احساسات خود را بوسیله‌ی کلمات یا حرکات، حالات چهره و لمس کردن بیان کنند. یک کودک مبتلا به ASD که خیلی حساس است، ممکن است با شنیدن صداها، لمس کردن، بوها یا مشاهده‌ی صحنه‌هایی که برای دیگران طبیعی به نظر می‌رسد، دچار مشکل شده و حتی درد بکشد.
کودکان اوتیسمی ممکن است دارای حرکات بدنی تکراری و تقلیدی مانند تکان خوردن مداوم، قدم زدن یا حرکات تکراری دست باشند و ممکن است واکنش‌های غیرطبیعی دربرابر دیگران داشته باشند، به اشیاء بچسبند، در مقابل تغییر در روال‌های خود مقاومت کنند یا اینکه دارای رفتار تهاجمی یا آسیب به خود باشند. در برخی مواقع ممکن است به‌نظر برسد که آن‌ها توجهی به مردم، اشیاء یا فعالیت‌های اطراف خود ندارند.
برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است دچار تشنج شوند و گاهی هم این تشنج‌ها تا زمان نوجوانی بروز نمی‌کنند.
برخی افراد مبتلا به اوتیسم تا حدودی از نظر شناختی دچار مشکل هستند. برخلاف اختلال شناختی معمول‌تر که ویژگی آن تأخیر نسبی برابر در تمام حوزه‌های توسعه است، افراد اوتیسمی توسعه‌ی مهارتی نابرابری را از خود نشان می‌دهند. آن‌ها ممکن است دارای مشکلاتی در حوزه‌های خاص به‌ویژه در مسئله‌ی ارتباط برقرار کردن با دیگران باشند. اما بااینحال ممکن است دارای مهارت‌های توسعه‌یافته‌ی غیرمعمولی در دیگر ابعاد مانند نقاشی، ساخت موسیقی، حل مسائل ریاضی یا به‌خاطر سپردن موضوعات باشند. آن‌ها ممکن است در آزمون‌های هوش غیر زبانی نمره‌ی متوسط و حتی بالاتر از متوسط بگیرند.
علایم اوتیسم به‌طور معمول طی سه سال اول زندگی تظاهر می‌یابند. برخی کودکان از بدو تولد نشانه‌هایی دارند. برخی ظاهرا ابتدا طبیعی هستند ولی ناگهان وقتی به سن ۳۶-۱۸ ماهگی می‌رسند، این علایم را بروز می‌دهند. بااینحال برخی از افراد، علایم اختلالات ارتباطی را تا زمانی‌که تقاضای محیطی از حد توانایی‌هایشان فراتر نرود، نشان نمی‌دهند. میزان شیوع اوتیسم درمیان پسران چهار برابر دختران است و به‌نظر نمی‌رسد که این بیماری دارای مرزهای نژادی، قومی یا اجتماعی باشد.
درآمد خانواده، سبک زندگی یا سطح تحصیلات والدین تاثیری روی احتمال ابتلای یک کودک به اوتیسم ندارند.
گفته می‌شود که شیوع اوتیسم رو به افزایش است، هرچند این امر آشکار نیست که آیا این افزایش مرتبط با پیشرفت در تشخیص این بیماری است یا اینکه یک افزایش حقیقی در شیوع بیماری وجود دارد. اوتیسم یکی از اختلالاتی است که است که امروزه با عنوان اختلالات طیف اوتیسم مطرح می‌شوند.
عدم تکلم، نشانه مهم بیماری اوتیسم در کودکی است
به گفته صبا صابونی، مدیر انجمن اوتیسم ارومیه در گفت‌و‌گو با سرویس اجتماعی باریش، تعداد مبتلایان اوتیسم در استان را زیاد است و پنهان کردن بیماری فرزندان توسط خانواده‌ها به دلیل نبود آگاهی از علایم بیماری و عدم شناسایی دقیق جامعه هدف باعث شده که بسیاری از افراد مبتلا هنوز شناسایی و تحت خدمات انجمن قرار نگیرند.
اوتیسم یک اختلال دهنی تعریف می‌شود که در بین سنین یک تا سالگی در کودکان بروز پیدا می‌کند و علایم آن در سنین کودکی قابل تشخیص است.
عدم تکلم و واکنش نشان ندادن کودک به صدای اطراف علی‌رغم نداشتن مشکل در شنوایی، مهم‌ترین علایئم بیماری اوتیسم در کودکان است و بسیاری از خانواده‌ها با توجه به باورهای قدیمی تصور می‌کنند که تکلم دیرهنگام با درمان‌های خانگی مانند تخم کبوتر و یا مانند آن قابل درمان است در حالی که در برخی مواد این علائم نشانه وجود یک بیماری می‌تواند باشد و والدین باید آن را با پزشک متخصص کودکان درمیان بگذارند.
پسران 4 برابر بیشتر از دختران به اوتیسم مبتلا می‌شوند
نبود توجه و تمرکز را از دیکر مشکلات افراد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی است.
زندگی کردن با افراد اوتیسمی به خصوص در بزرگسالی بسیار مشکل است و خانواده‌های این بیماران در بیشتر مواقع از کوچکترین امکانات برای رفتن به مهمانی و یا حتی تفریح‌های ساده نیز محروم می‌شوند چون محل مشخصی برای نگهداری افراد اوتیسمی وجود ندارد.
پرخاشگری و آسیب رساندن به خود را از دیگر مشکلات بیماران اوتیسمی است و از آنجایی که این بیماری به سه طیف خفیف، متوسط و شدید دسته‌بندی می‌شوند، اگر کارشناسان و مربیان مجرب باشد که با کودکان بیمار دو طیف اول تخصصی کار کند این افراد استعدادهای خوبی برای حضور در حوزه‌های اجتماعی دارند و می‌توانند مفید باشند.
مدیر انجمن اوتیسم ارومیه درمان اوتیسم را بیشتر از راه های توانبخشی و آموزشی دانست و بر خلاف سایر بیماریها، تجویزهای دارویی نقش چندانی در بهبود، کنترل و درمان این بیماری ندارد و بیشتر مصارف دارویی که از سوی پزشکان تجویز می‌شود برای افزایش تمرکز و توجه کودکان است تا مددکار و یا توانگر بتواند به راحتی توانبخشی‌های لازم را در رابطه با بهبود بیمار انجام دهد.
با توجه به تحقیقات و مطالعات انجام شده این بیماری در جنس پسران 4 برابر دختران شیوع دارد و در انجمن ارومیه نیز از 150 مورد شناسایی شده نزدیک به 20 نفر را دختران تشکیل می دهند و بیشتر بیماران شناسایی شده پسران هستند.
خانواده‌ها در صورت مشاهده هر کدام از رفتارهای ذکر شده بهتر است برای احتیاط هم که شده به همراه کودک خود به یک پزشک متخصص مراجعه کنند.
نظر دهید