خطراتی که استرس کرونایی برای کودکان دارد
به گزارش سرویس اجتماعی باریش نیوز، شایع‌ترین علائم این بیماری، تب، خستگی و سرفه خشک است اما برخی از بیماران ممکن است درد و ناراحتی، احتقان و آبریزش بینی، گلودرد یا اسهال داشته باشند.
این علائم در بیشتر اوقات خفیف و به‌تدریج شروع می‌شوند. برخی از افراد آلوده شده اما علائمی از خود بروز نمی‌دهند و احساس ناخوشایندی ندارندو حتی بیشتر افراد یعنی حدود 80 درصد افراد، بدون نیاز به درمان خاص، از این بیماری بهبود می‌یابند.
افراد می‌توانند از طریق سایر مبتالیان به ویروس بیمار شوند زیرا این بیماری می‌تواند از فردی به فرد دیگر از طریق قطرات ریز
منتشر شده از بینی یا دهان در هنگام سرفه یا عطسه و بازدم فرد بیمار منتقل شود.
این قطرات بر روی اشیاء و سطوح اطراف فرد فرود می‌آید، سپس افراد دیگر با لمس این اجسام یا سطوح و سپس لمس چشم، بینی و دهان این ویروس را ناخودآگاه به بدن خود منتقل می‌کنند.
با توجه به این گفته‌ها کودکان می‌توانند با لمس سطوح مختلف این ویروس را به بدن خود منتقل کنند و یا استرس بسیاری را به دلیل وجود این ویروس و سخنان اطرافیان تحمل کنند به همین دلیل باید بعضی از نکات را به آن‌ها آموزش دهیم.
کودکان در برابر اضطراب واکنش‌های متفاوتی مانند وابستگی بیش از پیش، دلواپسی، گوشه گیری، عصبانیت یا آشفتگی، خیس کردن جای خواب و بسیاری از رفتارهای دیگر را از خود نشان می‌دهند.
در برابر واکنش‌های کودک خود رفتاری حمایت‌گرایانه داشته باشید، به نگرانی‌هایشان گوش بدهید و به آن‌ها توجه و محبت بیشتری کنید.
کودکان در زمان‌های سخت نیاز به توجه و محبت بزرگسالان را دارند، زمان و توجه بیشتری را صرف آن‌ها کنید و فراموش نکنید که باید به کودکان گوش دهید و با آن‌ها با مهربانی صحبت کنید و به آن ها قوت قلب دهید، اگر امکان پذیر است، فرصت‌هایی را برای بازی و استراحت کودک خود فراهم کنید.
تلاش کنید کودکان همواره کنار والدین و خانواده باشند و تا جای ممکن از دور کردن کودکان از عزیزانشان جلوگیری کنید اما اگر به اجبار فاصله‌ای در زمان بستری شدن ایجاد شد به برقراری ارتباط تلفنی منظم پایبند باشیدتا کودک احساس ناراحتی نکند.
تا جای ممکن به روال عادی زندگی و برنامه‌های روزمره بپردازید یا برنامه ریزی تازه‌ای برای این دوره کنيد و به همان مقدار که به بازی و استراحت کودک در شرایط امن می پردازید برنامه‌های آموزشی نیز در نظر بگیرید.
درباره ی اینکه چه اتفاقی افتاده است با کودک صحبت کنید و بسته به سن کودک با کلماتی که برای او قابل فهم باشد اطلاعات واضحی از کارهایی که ریسک به ابتلا به بیماری را کاهش می‌دهند، دهيد و همینطور برای اطمینان با او درباره اینکه چه اتفاقی ممکن است بیفتد هم صحبت کنید، برای مثال بگویید ممکن است تو یا یکی از اعضای خانواده بیمار شوند و برای معالجه به پزشک مراعجه کنند و این اصلا خطر و نگرانی ندارد.
با رعایت نکات ذکر شده می‌توانید استرس را تا حدودی در کودکان خود کاهش دهید امید است با رعایت نکات ذکر شده و همچنین رعایت نکات بهداشتی این بیماری را پشت سر بگذاریم.
نظر دهید